ŞAİR TABLOLAR AHVÂL 

 Şair 

Bilirim söz canbazıdır çoğu şair bu gün

Kısmetimiz olmasın canbazlığında ifadenin süslülükten uzak

Gösteriş caka ihtişam değil mi çoğu çöküşün sebebi

Her şair kendince tablolar yapar kelimelerden ressamın fırçayı ustalıkla kullandığı gibi

Kırık aynasında gönlümün manzarası çağa kırgın

Her toprak insan bedeni tarlası

Kan kırmızı çiçekler göğerir taşlar arasında 

Mezarsız bedenlerin kitabesi zor yazılır

Yeryüzü cehennemin mimarları övünür eserleriyle

İçimdeki insan sevgisine nalet eden oldu sonunda gönlüm

İsyanım sessizce kelime limanına sığındı kalem

İnsansam susuyorsam ağlamam suçsa niye yaşarım

Susma unutulmasıdır var olan hakikatin

Daktilo tuşlarında hüzne eşlik eden parmaklar yerinde değil

Yürek atışı dalda durmasına yetmiyor kuşun

Kırık kanatlar gövdeye mahcup düşer şıp şıp kan

Kuş kafesteyse kanadı neden kırık 

Vicdansız sorgulanmaz merhamet kafese buğdaya suya dönüşür

Açsana kafesi parçalasana kapısını 

Dualar edilir kapının açılması için gün boyu

Cehennemi gören cenneti arzular kendi vicdanı rahat

Ekmek yok su yok soğuk donduran mevsim 

Sımsıcak ev yemekler çeşit ekmek neden dünden kalma meselesi 

Yemek sonrası ziyafette altın varaklı tatlı ikramı şişeler sabırsız kadehler meraklı

 Tablo 1 

Hangi kuş süzülmek istemez semada

Gökyüzü ateş kusan demir kuşların muzafferiyetinde

Çay mı dökülen kan renginde mi akan sıvı 

 Tablo 2 

Bunca manzarayı çizen hangi ressam

Onun ellerinden öpmek istiyor gönül

Çatısız evlerin balkonu yerinde değil

Nasıl yapacak mimarlar bunca yıkıntıları

Her evin odasında mutlu çocuklar

Şefkatin eksik olmadığı gözlerinden belli annenin

Eve dönüşte çocukları unutmayan baba

Bir köşede tespih elde dualı sözleriyle kadın

Bahçede toprakla anlaşmalı dede

Ben miyim mutluluk satıcısı

Hangi kurşun beni neden vurur bilirim

O kurşunların bedelini kardeşlerim ödemiştir

Onlar benim için iner sokaklara

Caddeler insan seli kahrolsun sesleri

Bağırır çağırır sesleri düşer susarlar boğazlarını ıslatır

Sopsoğuk pet şişelerde içecekler ve su

Ressam azalmasın kelime sermayem heybemde

Söz tesbihinde danesi eksikse imame utanır bilirim

İpi kopmuş daneleri nerede boynu bükük

Gözü yaşlı yüreği yaralı sayma beni 

Nasır tutmuş parmakları var elimin 

Heybe kurşunla tanışmış dökülen harfleri topluyorum kelimeler için

Harf olmazsa vücuda gelmez kelime 

Sôz çıkmaz ortaya metin şekillenmez

Kayalara kazınır tükenince mürekkebi sabrın

Ressam yardıma çağırırım seni hattat nakaş değilim

Çizdiğim tablo ne getirir aklına bilemem

 Tablo 3 

Dillerim lâl oldu kalem yazmayınca

 Yağmur yağmayınca

Toprak susayınca

Gönül kırılınca

Kuvvet dağılınca

Yaşlılık basınca

Keder artınca

Alın kırışıklığı resmedilince

Eller şerha şerha yarılınca

Şevk kırılınca

Söz sukuta varınca

Yaş kemâle erince

Toprak suyunu çekince

Yıldızlar çarpışınca

Dağlar yerinden kayınca

Eriyince  kayalar taşlar

Irmaklar ağlayıp kuruyunca

Canlı yok olunca bir bir yeryüzünde

Kim okuyacak ol demde sözümü

Endişem derdim budur bilsen
 
Dillerim lâl olur kalem yazmayınca

Yağmur yağmayınca

 Toprak susayınca

Kan çekilince damardan

Kıyametim başlar kelime kelime gönül defterimde

İnsan yudum suya hasret kalınca

Lokma ekmeğe altınlar sayılınca

Durunca durulunca gökyüzü

Toprağın altı gelince üstüne

Ressamın tuvalini ıslatır ruhumun iç çekişi

Anlayamazsın içimdeki kıyameti

İnsan insanı katledince

Mutluluğu cinayetlerde bulunca kimisi

Katliam insana mükafaat bilinince esaret üstüne

 Ahvâl 

Boyan bitince paletinde ressam

Heybemde kelimelerim tükenince susarım

Bak sustum 

Sustum

Nice insan susuyor susturuluyor

Gözlerin konuşur ruh dünyamda çocuk

Gözünden akan damlada boğuluyor ömrüm

Hıçkırığında bedduan saklı uzatılmayan ellerde

Böğrümde yaranı taşır gönlüm kanayan

Tutma ellerimi bana küsüver

Kumdan kale yapan ustayım sahilde

Dalgaları suyun alıp götürür birden

Heybemde kelimelerim azaldı söz için

Zalimi sevmedim zulmü sevemem