TARIMSAL YAYIMIN  GELECEĞİ

Tarımsal yayıma olan ihtiyaç gelecekte daha da artacaktır. Dünyanın bir çok yerinde tarım sektöründen, yaşanan değişimlere ayak uydurması talep edilmektedir. Yetersiz kaynaklar ve sınırlı tarım arazisi varlığı ile tarımsal üretimin ve kalitenin arttırılabilmesi için çiftçilerin daha verimli ve uzmanlaşmış olmaları gerekmektedir.

        Öncelikleri, üretimin arttırılması ve gıda maddelerinin yeterliliği olan hükümetler açısından tarımsal yayım, ekolojik ve toplumsal açıdan sürdürülebilir bir tarımsal üretime sahip olabilmek için, tarım politikalarının anahtarı niteliğinde olacaktır. Tarımsal yayım metodolojisinde de yakın gelecekte önemli gelişmeler olacaktır ki bunlardan en çok umut vereni katılımcı kırsal değerlendirme yaklaşımıdır.

         Tarımsal yayımda gerek yayımcının gerekse çiftçinin rolleri temelden değişmektedir. Yeni yaklaşımlarda yayımcı bütün bilgi ve çözümlere sahip bir uzman,çiftçi de yayımcının bütün önerilerini tartışmaksızın uygulayan bir müşteri olarak görülmemektedir. Sorunlar/öncelikler çiftçi ve yayımcı tarafından beraber belirlenmekte ve çözümler yine işbirliği ile geliştirilmektedir. Bu yaklaşımlar çerçevesinde de yayımcı artık yeni mesleki becerilere sahip olmak zorundadır. Yayımcıların sadece teknik bilgilerle donanması yeterli değildir. Yayımcılar teknik bilginin yanında kişisel gelişim konularında da yeterli donanıma sahip olmalıdır.

           Gelecekte kamu tarımsal yayım teşkilatlarında da önemli değişikler yaşanacak, bu teşkilatların organizasyon ve finansman yapıları farklılaşacaktır. Ayrıca iletişim teknolojilerinin tarımsal yayım çalışmalarındaki kullanımlarında hızlı artışlar sağlanacaktır.

          Tarımda teknolojik gelişmelerin hedef kitleye başarılı bir şekilde aktarılmasında, bilgi sistemleri son derece önemlidir. Son yıllarda bu alandaki klasik kabuller değişime uğramıştır. Çiftçi, artık araştırma kuruluşlarınca üretilen ve yayım kuruluşlarınca kendisine sunulan teknoloji paketlerinin pasif alıcısı değildir. Yeni yaklaşımlara göre, çiftçi teknolojinin geliştirilmesine aktif olarak katılmalıdır. Bu da araştırmacı, yayımcı ve çiftçi arasında sıkı bir bağın kurulmasını ve teknolojinin geliştirilmesinden uygulanmasına ve elde edilen sonuçların değerlendirmesine kadar yaşanan sürecin tamamında bu üç aktörün işbirliği yapmasını gerektirmektedir.

Gelecekte daha yetenekli, bilgili ve bağımsız hale gelecek olan çiftçiler yayım personeline daha çok ihtiyaç duyacaktır. Ancak tarımsal yayım hizmetlerinde, şu anda geçerli olan bilgilerin hiyerarşik sistem yoluyla aktarılması yerine, çiftçi ile yayımcı arasındaki iletişimin ve iletişim bağının kalitesi önem kazanacaktır.

           Son dönemde toplumun tüm alanlarında olduğu gibi kırsal alanda da ortaya çıkan hızlı değişim insanların geleceğe karşı güvensizliklerini arttırmıştır. Yayım hizmetlerinin bilgi transferi boyutundan daha çok insanların üretim motivasyonu ve değişen dünya şartlarına göre pozisyon almaları konularına yoğunlaşması gerekmektedir. Bu yeni süreç kamu yayımının yeni bir çalışma stratejisi geliştirmesini zorunlu hale getirmiştir.

            Çiftçi problemlerinin önceden belirlenmesi ve zamanında gereken bilgilendirme çalışmalarının yapılması, sorun ortaya çıktıktan sonra çözmeye uğraşmaktan çok daha akıllıcadır. Bu nedenle her geçen gün karmaşıklaşan çifçilerin problemlerinin tespiti, bunların analiz edilmesi, üretilen alternatif çözüm ihtimallerinden en uygununun seçilmesi, uzun vadeli bir çalışmayı gerektirmektedir. Kamu yayınına burada düşen görev testi kırılmadan önlemin alınmasıdır. Globalleşmeyle birlikte bütün toplumlarda problemler derinleşmekte ve yeni problemler ortaya çıkmaktadır. Tarım sektörü de bu süreçten en çok etkilenen sektörlerden birisidir. Küreselleşme süreci bir yandan özel sektörü ve bireyin özgürlüğünü ön plana çıkarırken, diğer yandan devletlerin planlanmaya yönelmesine neden olmaktadır. Günümüzde hızla değişen Pazar şartları ve teknolojik gelişmeler, ülkelerin uluslararası pazarda rekabet güçlerini koruyabilmeleri için, çok iyi bir üretim ve teknoloji planlaması yapmalarını zorunlu hale getirmiştir. Bu planlamada, yeni ürün ve üretim tekniklerinin çiftçiye benimsetilmesi ve üretim deseninin uluslararası şartlara göre belirlenmesi önem taşımaktadır. Yapılacak bu planlamanın başarısı ülkenin şartlarına ve özelliklerine uygun bir yayım hizmetine bağlıdır.